Modern insanlar, kedilerle olan dostluğunu eski Mısırlılara borçludur. Sonunda, onları sevilen evcil hayvanlar olarak görmeye ve onlara kutsal hayvanlar olarak saygı göstermeye geldiler.
Dokuz Yaşam
Kedilerin dokuz canlı olduğu bilinen efsanesi eski Mısır'da başladı. Bu efsanenin kökeni, kedilerin çevik doğasına ve yükseklikten ve düşmelerden zarar görmeden ayağa kalkma yeteneklerine atfedilir.
Kedi Tanrıçası
Kedi tanrıçası, gözde bir eski Mısır tanrısıydı. Adı Bastet'ti ve evcil bir kedinin kafasıyla bir kadın olarak tasvir edildi. Kahire'nin güneyindeki Bubastis kasabasındaki tapınağında canlı festivallerde kutlandı. Aslında, onun festivali Mısır takvimindeki en popüler festivallerden biriydi. Ölen kediler mumyalanmak ve kutsal kaplara gömülmek üzere Bubastis'e götürüldü. Binlerce kişi, kısmen sahiplerinin mesajlarını tanrılara taşımak için bölgedeki yer altı mezarlarına gömüldü. Bastet o kadar saygı görüyordu ki, Firavunlar bile ona türbeler dikti.
Sonsuzluk için Fare Yakalamak
Eski Mısır'da mumyalanmış insanlar, yiyecek gibi sonraki yaşamlarında ihtiyaç duyacakları şeylerle gömülmüştü. Görünüşe göre, kediler bir istisna değildi. Mumyalanmış kedilerin yanında mumyalanmış fareler bulundu ve öbür dünya için hem yiyecek hem de eğlence sağlıyor.
Hem Gerçek hem de Efsanevi Tehditleri Fethetmek
Kediler, hem eski Mısırlıların tahıllarını tehdit eden kemirgenleri hem de diğer düşmanları olan yılanları avladılar. Tahmin edebileceğiniz gibi, eski Mısırlılar yılanların ölümcül potansiyelinden korkmuşlardı. Bu korku onların mitolojisine yansıdı. Ogdoad, yılanlar tarafından temsil edilen temel kaosun dört kadın düzenlemesiydi. Onlardan biri olan Apophis, her gece beklediği güneşi pusuya düşürerek kıyamete neden olabilir. Apophis öldürülemese de, Firavunların mezarları sık sık güçlü güneş tanrısı Ra'nın onu kedi şeklinde parçalara ayırdığı sahneleri tasvir ediyordu.
